به نقل از «ایسنا»

باشگاه رهبران منفور

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۹۸۷۸۳

«از مناطق مختلفی از زمین می‌آیند، با زبان‌های گوناگونی حرف می‌زنند و دیدگاه‌هایی متفاوت و ۳۷ سال اختلاف سنی دارند؛‌ اما نقطه اشتراک رهبران اجلاس گروه هفت در هیروشیما، این است که هیچ‌یک در کشورهایشان محبوبیت چندانی ندارند.»

به گزارش ایسنا، همزمان با برگزاری اجلاس سران گروه هفت در هیروشیما، روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی به شرح کارکرد این اجلاس برای رهبرانی پرداخته که در داخل کشورهایشان با مشکلات متعددی دست‌وپنجه نرم کرده و محبوبیت پایینی دارند: "برای جو بایدن و همتایانش در کشورهای صنعتی پیشتاز جهان، این دوران با نارضایتی عمومی اجین شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رأی‌دهندگان این کشورها هر یک به دلیلی نسبت به رئیس‌جمهوری یا نخست‌وزیر انتخابی خود دچار نوعی نارضایتی بی‌پایان هستند. علت نارضایتی‌ها متفاوت است، اما مشکلات مشترک آن‌ها نمایانگر سستی جوامع آزاد در دوران اختلاف‌های عمیق سیاسی و فرهنگی است.

این باعث شده تا یک تحلیلگر اجلاس امسال سران گروه هفت در هیروشیمای ژاپن را «باشگاه قلب‌های تنها» ببیند؛ جایی که این رهبران منفور گردهم می‌آیند تا با دلسوزی برای هم بر سر مشکلات داخلی و ایده‌های اقتصادی، راهی بیابند تا دوباره خود را در دل رأی‌دهندگان جای دهند. چند روز فاصله گرفتن از خانه و مشغول شدن با همتایان در صحنه جهانی برای این رهبران بی جان، فرصت خوبی است تا بادی به غبغب انداخته و نقش دولتمردانی را بازی کنند که در حال شکل دادن به مسیر تاریخ هستند!

اما ناگزیر، مشکلات آن‌ها به نحوی دامن‌گیرشان شده و حوزه نفوذ و انتخاب‌هایشان را محدود می‌کنند. بایدن صبح نخستین روز اجلاس سران گروه هفت را نه با سخنرانی درباره مسائل مترقی، بلکه با یک تماس ۳۰ دقیقه‌ای با واشنگتن آغاز کرد تا ببیند مذاکرات حامیان دموکراتش با جمهوری‌خواهان بر سر هزینه‌های دولت به کجا رسیده است. بایدن در انتهای روز هم مجبور شد ۹۰ دقیقه زودتر از ضیافت شام اعیانی سران خارج شود تا دوباره برای همین مسئله با واشنگتن تماس بگیرد.

سوزان مالونی، مدیر برنامه سیاست خارجه موسسه بروکینگز می‌گوید: نتیجه این است که رهبران قدرتمندترین کشورهای دموکراتیک جهان باید در حالی با چالش‌های کم‌سابقه پیش روی خود مواجه شوند که زمین زیرپایشان در خانه سفت نیست. این باعث می‌شود که متحدان به ما تردید داشته و دشمنانمان اعتمادبه‌نفس بیش از حد داشته باشند. این همه ما را در موقعیتی آسیب‌پذیر قرار می‌دهد.

نتیجه تحقیق موسسه «مورنینگ کانسالت» که در روزهای گذشته انجام شد، نشان می‌دهد که تنها چهار تن از ۲۲ رهبر حاضر در این اجلاس در کشور خود محبوبیتی بیش از ۵۰ درصد دارند: نارندرا مودی (هند)، آلین برست (سوییس)، آندرس مانوئل لوپز اوبرادور (مکزیک) و آنتونی آلبانیز (استرالیا). گفتنی است که هیچ یک از این چهار چهره در میان اعضای اصلی گروه هفت نیستند. نارندرا مودی با محبوبیت ۷۸ درصدی دوست‌داشتنی‌ترین چهره حاضر در هیروشیماست، اما باید توجه داشت که این آمار مربوط به کشوری است که در آن از دسته‌بندی‌های مذهبی در راستای کسب امتیاز سیاسی استفاده می‌شود و مهم‌ترین رقیب نخست‌وزیرش هم به اتهام تهمت و افترا از پارلمان اخراج شده است.

با این حال، تمامی رهبران کشورهایی که رسماً در گروه هفت حضور دارند، محبوبیتی کمتر از ۵۰ درصد دارند (آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، آمریکا و کانادا اعضای این گروه هستند). بر اساس نتایج این نظرسنجی، میزان محبوبیت رهبران این هفت کشور بدین ترتیب است: جورجیا ملونی (ایتالیا-۴۹ درصد)، جو بایدن (آمریکا-۴۲ درصد)، جاستین ترودو (کانادا-۳۹ درصد)، اولاف شولتس (آلمان-۳۴ درصد)، ریشی سوناک (انگلیس-۳۳ درصد)، فومیو کیشیدا (ژاپن-۳۱ درصد) و امانوئل ماکرون (فرانسه-۲۵ درصد).

کابینه کیشیدا با این حال اخیراً توانست در یک نظرسنجی برای نخستین‌ بار در هشت ماه گذشته آمار محبوبیت بیشتر از ۵۰ درصد را ثبت کند و این باعث شد تا بسیاری گمانه‌زنی کنند که نخست وزیر قرار است از این موقعیت برای برگزاری انتخابات زودهنگام استفاده کند. اما مشخص نیست که این محبوبیت ۵۲ درصدی سرآغاز روند صعودی میزان محبوبیت اوست، یا نقطه اوجی در این نمودار که بعد از آن دوباره سر به پایین خواهد کشید.

مایکل آبراموویتز، رئیس سازمان «خانه آزادی» در واشنگتن می‌گوید: من احساس می‌کنم که این میزان محبوبیت پایین، نشان از افزایش وضعیت دوقطبی در برخی از این جوامع دارد. جو بایدن حتی اگر خیابان‌های آمریکا را هم با طلا پر کند، باز نیمی از این کشور ناراضی خواهند بود. مشخص است که دموکراسی‌ها باید بهتر عمل کنند، اما شواهدی هم در اثبات عملکرد بهتر حکومت‌های خودکامه وجود ندارد.

به نظر می‌رسد این نارضایتی از رهبران فعلی آزمونی باشد که توان دموکراسی را تحت فشار، محک می‌زند. «خانه آزادی» که میزان حاکمیت مردم در کشورها را بررسی می‌کند، دریافته که میزان «آزادی» در جهان در ۱۷ سال گذشته روند نزولی داشته و کشورهایی مانند لهستان و مجارستان در معیار «صلح» ضعف نشان داده‌اند. گرچه دونالد ترامپ گفته که برای بازگشتش به قدرت باید قانون اساسی آمریکا از بین برود، اما جو بایدن اغلب حفاظت از دموکراسی را وظیفه خود معرفی می‌کند.

هر یک از این رهبران مشکلات مختص به خود را دارد. ماکرون که سال گذشته با ۵۸.۵ درصد آرا در مقام ریاست‌جمهوری فرانسه ابقا شد، با افزایش سن بازنشستگی از ۶۲ سال به ۶۴ سال مغضوب مردم کشورش شده و تظاهرات گسترده‌ای را شاهد بود. نظرسنجی‌ تازه‌ای در ماه میلادی جاری نشان داد که اگر ماکرون دوباره مانند سال گذشته در رقابت با مارین لوپن، نامزد راست افراطی قرار گیرد، شکست خواهد خورد.

به طریق مشابه، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که اگر امروز دوباره رای‌گیری شود، حزب حاکم محافظه‌کار انگلیس جایش را به حزب کارگر می‌دهد، حزب لیبرال جاستین ترودو در کانادا جایش را به حزب محافظه‌کار می‌دهد و حزب سوسیال دموکرات‌ِ اولاف شولتس در آلمان رقابت را به اتحادیه دموکرات مسیحی واگذار می‌کند.

برخی کهنه‌کاران عرصه سیاست، ضعف رهبران گروه هفت را به دشواری‌های سیاسی ناشی از همه‌گیری کرونا گره می‌زنند. کارل بیلدت، نخست‌وزیر سابق سوئد می‌گوید: به نظر می‌رسد که نوعی نارضایتی بین کشورهای دموکراتیک به جریان افتاده است. من باور دارم که بازگشت تورم که از مدت‌ها پیش خبری از آن نبود، بر این موضوع تاثیر دارد.

تورم بی‌شک عامل مهمی در کاهش محبوبیت بایدن است. او همچنین با مسائل دیگری از جمله بحران در مرز جنوب غربی آمریکا، ترس از افزایش جرائم شهری، خشم عمومی از هزینه‌های دولت و نگرانی فزاینده مردم از افزایش سن این رئیس‌جمهوری آمریکا مواجه است.

چیزی که این روزها بیش از همه برای بایدن مفید است، این است که او به احتمال زیاد در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده میلادی با دونالد ترامپ رقابت خواهد کرد. استراتژیست‌های دولت او باور دارند که حضور ترامپ در مقابل بایدن می‌تواند آن دسته از دموکرات‌ها و مستقل‌ها را که به بایدن ارادت خاصی ندارند، اما از ترامپ گریزانند، مجاب کند که به بایدن رأی دهند. با این حال، نظرسنجی‌ها پیروزی بایدن مقابل ترامپ را تایید نمی‌کنند و همتایان بایدن که حالا در هیروشیما حضور دارند نگران بازگشت ترامپ به قدرت هستند؛ شخصیتی که آن‌ها او را یک نیروی تخریب‌کننده و حتی خطرناک می‌دانند.

این نخستین باری نیست که سران کشورهای گروه هفت در حالی در این اجلاس حاضر می‌شوند که مشکلات متعددی در خانه دامنشان را گرفته است. اما جان کرتون، مدیر مرکز تحقیقاتی گروه هفت در دانشگاه تورنتو که سابقه‌ای طولانی در مطالعه این گروه دارد، می‌گوید که چنین روزهای بی حاصلی معمولا وقتی اتفاق می‌افتند که سران در کشورهایشان درگیر رکود بسیار شدید یا رکود تورمی باشند؛ وضعیتی که در حال حاضر برقرار نیست.

کرتون می‌گوید: در چنین دورانی که محبوبیت‌ها تا این حد پایین است، اجلاس گروه هفت به جمع قلب‌های تنها و بیکس بدل می‌شود که رهبران در آن آلام سیاسی خود را به اشتراک گذاشته، دردها را عامل پیوند خود یافته و از دستاوردهای دیگر کشورها استفاده می‌کنند تا تکانی به میزان محبوبیت بدهند. در چنین وضعیتی است که این اجلاس به کمیته‌ای بدل می‌شود که هدفش بهبود وجهه رهبران فعلی در کشورهایشان است.

اما آبراموویتز مصائب رهبران گروه هفت را سندی می‌داند برای اثبات کارکرد دموکراسی. او می‌گوید: برخلاف رهبران خودکامه، وقتی رهبران دموکراتیک کارشان را انجام ندهند، با رأی مردم برکنار می‌شوند. پاسخگویی نقطه قوت دموکراسی است، نه نقطه ضعف آن."

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: گروه هفت اجلاس گروه هفت حمله روسيه به اوكراين گروه هفت ولودیمیر زلنسکی رژيم صهيونيستي لبنان جو بایدن اوکراین چین حمله روسيه به اوكراين ولودیمیر زلنسکی گروه هفت جو بایدن میزان محبوبیت گروه هفت جو بایدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۹۸۷۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کمرنگ شدن محافظه کاری و شتاب تحولات اجتماعی در استانبول

کلانشهر استانبول که ۱۸ درصد از کل جمعیت ترکیه را در خود جای داده؛ در چند سال گذشته تحولات ارزشی و اجتماعی مهمی را از سر گذرانده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، رصد و پیگیری مداوم تحولات فکری، ارزشی و اجتماعی، یکی از برنامه‌های همیشگی پژوهشکده‌ها و مراکز نظرسنجی میدانی در ترکیه است. یکی از این موسسات، به تازگی تحقیقی انجام داده که حاکی از شتاب گرفتن برخی تحولات فکری – دینی و اجتماعی مهم در استانبول است. بر اساس این تحقیق، کلانشهر استانبول که 18 درصد از کل جمعیت ترکیه را در خود جای داده، در چند سال گذشته تحولات ارزشی و اجتماعی مهمی را از سر گذرانده است.

مرکز تحقیقاتی مطالعاتی کُندا (KONDA) به منظور بررسی منظم و زمانمند رصد تحولات اجتماعی در 15 سال گذشته، برنامه‌ای به نام مدارتور یا دماسنج دارد و تازه‌ترین گزارش این برنامه، به بررسی این مساله پرداخته که نگاه شهروندان مقیم استانبول به رویکردهای دینی، سنتی و مدرنیستی چگونه است و خود را تابع کدامیک از این سبک‌های فکری می‌دانند.

استانبول، پذیرای تغییرات سریع

سلطان محمد عثمانی در سال 1453 میلادی، مهمترین شهر حکومت بیزانس یعنی قسطنطنیه را فتح کرد و به خاطر این پیروزی، سلطان محمد فاتح، لقب گرفت. خود قسطنطنیه نیز استانبول نام گرفت و به مهمترین کانون تصمیمات سیاسی امپراتوری عثمانی تبدیل شد. از آن تاریخ به بعد، استانبول همواره مهمترین شهر ترکیه بوده و حالا هم 18 درصد از مجموع 85 میلیون نفر جمعیت ترکیه، ساکن این شهر هستند و البته مشخص نیست در بیغوله‌ها و محلات حاشیه شهر، چند صد هزار مهاجر و پناهجوی قاچاق و غیرقانونی سکنی گزیده‌اند.

استانبول به عنوان مهمترین مرکز تجاری ترکیه، در حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، تحولات شتابانی را از سر گذرانده و موسسه کُندا در یک تحقیق رو در روی میدانی در محلات و مناطق مختلف این شهر، درباره باورها و سبک زندگی با مردم گفتگو کرده است.

نتایج تحقیق مزبور از این قرار است:

 الف) مدرنیسم به جای محافظه کاری:

حالا دیگر نمی‌توان شهر استانبول را به عنوان یکی از مهمترین کانون‌های محافظه کاران ترکیه توصیف کرد. نتایج تحقیق میدانی نشان داده که در این شهر، رفته رفته محافظه کاری جای خود را به مدرنیته در کلان شهر می‌دهد.

در تحقیق کُندا از مردم پرسیده شده که از بین سه گزینه محافظه کار سنتی، محافظه کار دین باور و مدرن یا متجدد، خود را به کدام گروه متعلق می‌دانند؟ پاسخ‌ها از این قرار است:

سبک زندگی خود را محافظه کار دین باور و مذهبی می‌دانم: 25 درصد.

به گروه محافظه کار سنتی تعلق دارم: 37 درصد.

خود را یک شهروند معتقد به مدرنیسم و تجدد می‌دانم: 38 درصد.

نکته جالب توجه اینجاست که در گزارش سال 2013 میلادی همین موسسه، نرخ افرادی که خود را مدرن و تجددخواه می‌دانستند، در سطح 32 درصد بود و در عرض 10 سال، این میزان به 38 درصد رسیده است. نرخ محافظه کار دین مدار و مذهبی از 30 درصد سال 2013 میلادی در سال 2023 میلادی به 25 درصد رسیده است.

موسسه کُندا، علاوه بر استانبول، در دیگر استان‌های ترکیه نیز تحقیق کرده و نتایج نشان داده که میانگین سه گروه فوق الذکر در مناطق دیگر از این قرار است:

سبک مدرن و تجددخواه 34 درصد.

سنتی محافظه کار 42 درصد.

نرخ محافظه کار مذهبی 24 درصد.

یکی دیگر از ابعاد شایان توجه نتایج گزارش کُندا، این است که در 10 سال اخیر، شمار افرادی که آشکارا اعلام کرده‌اند خداباور نیستند، از 5 درصد سال 2018 در استانبول، در سال 2023 میلادی به 6 درصد رسیده و این در حالی است که میانگین این درصد از افراد در دیگر استان‌های ترکیه، در سطح 2 درصد است.

تحلیل نهایی گزارش موسسه کُندا در ترکیه، نشان دهنده این است که مهمترین گروه جامعه ترکیه که تحولات داخلی آن در حال جوش و خروش است، همانا گروه محافظه کار سنتی است.

از ظرف این گروه اجتماعی ترکیه، دو نوع سرریز داریم: گروهی از آنان به طور کلی با محافظه کاری وداع گفته و وارد گروه مدرن می‌شوند. گروه دوم نیز در جرگه محافظه کاران دین مدار و دارای نظم عبادی درآمده و وارد محافظه کار دینی می‌شوند.

در گزارش 150 فشارسنج، گرایش به نوسازی در ترکیه حاکم است. در سال 2023، نرخ مدرن در سراسر ترکیه 34 درصد، نرخ سنتی محافظه کار 42 درصد و نرخ محافظه کار مذهبی 24 درصد تعیین شد. با نگاهی به این داده‌ها، می‌توان دریافت که در حالی که نرخ محافظه کاران مذهبی در استانبول در همان سطح میانگین ترکیه باقی می‌ماند، مدرنیته شروع به جایگزینی محافظه کاری سنتی کرده است.

ب) جمعیت و سرعت مهاجرت

تا پایان سال 2023 میلادی، جمعیت ساکن استانبول به 15 میلیون و 655 هزار و 924 نفر رسید. این عدد معادل 18.34 درصد از جمعیت ترکیه است. در حالی که رشد سالانه جمعیت ترکیه در سال گذشته 1.1 در هزار بود، این نرخ در استانبول منهای 16 در هزار بود. به این ترتیب، استانبول برای اولین بار، کاهش جمعیت داشت.

بر اساس گزارش KONDA، سرعت مهاجرت در استانبول یک موضوع مهم و شایان توجه است. به نحوی که در سال 2022، استانبول پذیرای 385 هزار و 294 مهاجر بود و در عین حال 419 هزار نفر از این شهر مهاجرت کردند.

ج) استانبول، خزانه عظیم ترکیه

شواهد نشان می‌دهد که استانبول همچنان لوکوموتیو اقتصاد ترکیه است. چرا که نیمی از کل صادرات ترکیه و درعین حال، بیش از نیمی از کل واردات، در بندر این شهر انجام می‌شود.

برج‌سازی و انبوه‌سازی در استانبول در سال 2023 میلادی نیز سرعت بیشتری گرفته و تورم مسکن در استانبول در مقایسه با دیگر استان‌های دیگر، بیش از 20 درصد بوده است.

در پایان باید گفت، استانبول به عنوان یکی از زیباترین شهرهای ترکیه و منطقه، در سال 2023 میلادی نیز پذیرای گردشگران زیادی از کشورهای مختلف جهان بود. اما این شهر، با مشکلات بزرگی همچون ترافیک، آلودگی هوا، فقدان پارکینگ، گرانی و مشکلات بزرگ در بخش مسکن و آموزش روبروست و زندگی در این شهر، هم شهروندان ترکیه و هم برای اتباع خارجی، سال به سال دشوارتر می‌شود.

انتهای پیام/